ေ၀မိႆကေတာင္ (ကနန္းေတာင္ )၀ယ္ ဂ၀ံပေတ့ရေသ့၊ ဒူရကနတ္သား၊
ကုမၻ႑ပ္နတ္ဘီလူးတို ႔ အား အသီးသီး ဗ်ာဒိတ္ၾကားေတာ္မူျပီးေနာက္ ရွင္ေတာ္ျမတ္စြာသည္ ညီေတာ္အာနႏၵာ
ႏွင့္တကြ (ယခု နဘုဘယ္ရြာအနီး) သု ၀ဏၰဂိရိ သု ၀ဏၰေတာင္ကုန္း၌ ရပ္ေတာ္မူျပန္ေလ၏။
၁။ လက္ ၀ဲ ေျခေတာ္ ရာတစ္ဆူ ခ်ေတာ္မူျခင္း
ယင္းအခါ ရွင္ေတာ္ျမတ္စြာသည္ အနာဂတံ ေရႊဉာဏ္ျဖင့္ သိျမင္ေတာ္မူ၍ ျပံဳးေတာ္မွု၏။ ညီေတာ္ အာနႏၵာ
ေလွ်ာက္တင္လွ်င္ “ခ်စ္သား အာနႏၵာ ဤစကၠပါလကၽြဲမင္းသည္ ငါဘုရား၏ အေထာက္အပံ့ကိုရ၍ ငါဘုရားအား
ေျမဇာျမက္ျဖင့္ လွဴဒါန္းရေသာ အက်ိဳးေၾကာင့္ နတ္ျပည္၌ စုေတ၍ တဖန္ လူ ့ျပည္၌ျ ဖစ္ျပီးလွ်င္ သကၠရာဇ္ ၁၁၃-ခုႏွစ္တြင္ မင္းအျဖစ္ကို ရလတံ ့၊ ယခု ငါဘုရားၾကြသြားလွ်င္ ဤကၽြဲမင္းသည္ ႏွလံုးမသက္သာ၍ မၾကာမီ လူ ့ျပည္၌
စုေတလတံ့၊ ငါဘုရားအား အာရံုမျပတ္ အမွတ္ရေစျခင္းငွာ ဤရွင္းသန္ ့ေသာေတာင္ကုန္း၌ ေျခေတာ္ရာ တစ္ဆူကို
ခ်ထားေတာ္မူအံ့ ” ဟု မိန္ ႔ ၾကားေတာ္မူျပီး လက္ ၀ဲေျခေတာ္ရာ တစ္ဆူကို ခ်ထားေတာ္မူခဲ့ျပီး ဘုရားရွင္
ၾကြသြားေတာ္မူေလ၏။
စကၠပါလကၽြဲမင္းသည္ ဘုရားရွင္အား အၾကိမ္ၾကိမ္ ေျမဇာျမက္ျဖင့္ လွည့္လည္ ဖူးျခင္းေၾကာင့္ “ဖူးလည္ ”
(၀ါ) “ဖူးလယ္ ” ေခၚၾကရာမွ ယခုအေခၚ အေခၚပ်က္ျပားသျဖင့္ “နဘုလယ္ရြာ” တြင္ေလသည္။
